In 1634 koopt Benedictus Schaeck, een rijke Amsterdamse koopman 2,5 kavels in ‘s-Graveland om er een huis te bouwen. Hij verkoopt het zuidelijk deel van het landgoed aan zijn zwager Adriaen Dirksz. Sperwer, die daar ten zuiden van boerderij Bramsbergen het Huis Sperwershof bouwt.

Na Benedictus Schaeck woont Joan de Walé op het landgoed. Hij vererft het in 1691 aan zijn zoon Adriaan Godefridus de Walé. Deze verkoopt het landgoed in 1710 aan mr Jacob Hendricksz. Bickers. In 1763 komt het landgoed in bezit van Salomon Dedel (1711-1774), die er in 1770 een nieuw huis bouwt. Zijn schoonzoon mr Nicolaas Warin Antoniszoon neemt Boekesteyn in 1781 over en verkoopt het in 1785 aan M. Alewijn.

In 1827 koopt Ananias Willink het landgoed voor 55.000 gulden en vermaakt het in 1834 aan zijn dochter Elisabeth, die getrouwd is met Jhr mr Cornelis Dedel (1806-1885). Hun schoonzoon mr Ferdinand Hooft Graafland (1836-1901) erft het landgoed in 1885. In 1895 worden hij en zijn broer Mr Cornelis Hendrik Theodorus Adrianus in de adelstand verheven en krijgen het predicaat Jonkheer. Na de dood van Cornelis blijft zijn weduwe Anna Hillegonda Dedel er wonen totdat zij in 1914 overlijdt.

In 1915 wordt het landgoed gekocht door mr W. baron Roëll, die het huis grondig verbouwt en er de toren en serre aan toevoegt. Zijn weduwe mevrouw Roëll – van Loon laat het na de Tweede Wereldoorlog verbouwen. Een deel wordt gesloopt.

Van 1950 tot 1990 is een agro-biologisch laboratorium van Philips-Duphar op Boekesteyn gevestigd. Op 3 mei 1993 wordt de buitenplaats eigendom van de Vereniging Natuurmonumenten

Boekesteyn heeft een charmante tweedeling met in het noorden een dicht parkbos en in het zuiden meer open met weilanden en akkers. Ten noorden ligt landgoed Schaep en Burgh en ten zuiden de particuliere buitenplaats Sperwershof. Boekesteyn toont de ontstaansgeschiedenis van een buiten. Er zijn nog rechte lanen en plantvakken uit de eerste Barokke aanleg. De latere Landschapsstijl is te herkennen in de bosvijvers en de weilanden met bomen.

Eind 2009 werd het Slingerpad op Boekesteyn gerenoveerd. Het Slingerpad scheidt over een lengte van 500 meter het bos van de naastgelegen weilanden. Het is een van de meestgebruikte wandelpaden op deze buitenplaats.

Aanleg van het Slingerpad

Het Slingerpad is in de 18e eeuw aangelegd door landschapsarchitecten volgens de toen populaire Engelse Landschapsstijl. Het bood de bewoners van Boekesteyn een verrassend afwisselende wandeling met steeds weer andere doorkijkjes en gevarieerde planten. Inmiddels is het pad uitgesleten, zijn veel van de oorspronkelijke planten verdwenen en bereiken bomen het einde van hun levensduur.

Doorkijkjes

Om de oorspronkelijke structuur van het Slingerpad met de vele doorkijkjes naar het weiland weer terug te krijgen zijn bomen verwijderd, 2 bijzondere tulpenbomen verplaatst en 43 bomen en 3500 struiken geplant. Met een grotere verscheidenheid aan kleuren en bloemen wordt het weer een romantisch en weelderig wandelpad. De nieuwe struiken, met meer bessen en zaden, trekken weer volop vogels, insecten en vlinders.

Vooral rondom het landhuis moesten er behoorlijk wat bomen op leeftijd en verwilderde struiken weggehaald worden. De weggehaalde exemplaren zijn vervangen door nieuwe aanplant van linden, naaldbomen en coniferen. De oude vijver achter op dit landgoed werd uitgebaggerd en de oevers werden vrijgemaakt van zaailingen en onkruid. De treurbeuk is weer prominent in beeld gekomen en nieuwe aanplant maakt kans om te groeien en bloeien.